حبیب و میرزا شیپور

میرزا گفت:«قاجارها رحم ندارند. خودشان می‌گویند ما نسل چنگیزیم.»

حبیب گفت: «می‌روم خانه‌شاگردی توی خانه‌ی اصلان‌میرزا. این‌جوری…»

میرزا گفت:« اصلان‌میرزا می‌گذاردپسر امام‌وردی که کینه‌اش را به دل دارد، خانه‌شاگردش باشد؟»

حبیب لب حوض نشست: «توی دلم را خالی نکن میرزا… بابام بی‌گناه است؛ مادرم بی‌گناه بود. من دست روی دست بگذارم؟»

چانه‌ی میرزا لرزید. صدای بچه‌ها  از کوچه می‌آمد:

روغن سیری چارعباسی

نون چارکی سه‌عباسی

آدم مفلس چو منو

وامی‌داره به نسناسی